مجسمه مریدان

گرگ و ميش است و مريدان قصد سفر دارند. نزد پيرمغان رفته و طلب راه توشه مي كنند.

پير دست بر قلب مي نهد و با صدايي كه غمي در نهان دارد به راه اشاره مي كند و مي گويد:‌ رازي در دل دارم كه در ازل بر همه ما آشكار بود و من همچون شما در همان ابتدا آنرا از ياد برده بودم و از سفري به ارمغان آوردم.

مريدان از جمع خود آنكه بيشتر راه يافته بود را در ميان گرفتند و به جلو راندند تا راه توشه را بگيرد.

پير با همان لحن اما اينبار با قدرت گفت: پروردگار انسان را آفريد و به فرشتگان امر كرد تا سجده كنند، اما پيش از فرمان خداوند فرشتگان پرسيدند: آيا ما ستايشگر نيستيم؟!

خداوندد فرمود: آنچه را كه من ميدانم شما از آن آگاه نيستيد. فرشتگان سجده كردند به جز ابليس كه خود را برتر از انسان مي دانست. خداوند حكمت اسماء را بر فرشتگان فاش نمود و فرمود با دانستن هر حكمت اسم آنرا بگوييد و آنان نتوانستند. آنگاه پروردگار اسماء را فرمود و انسان حكمت صفات هر يك را شرح داد. خداوند به فرشتگان فرمود: اين همان است كه من مي دانم و شما نمي دانيد،‌در آن هنگام ابليس قسم خورد كه انسان را با دعوت به بيراهه براند، زيرا بر اين باور بود كه انديشه اش از انسان برتر است وخداوند به او اجازه دادویاداور شد که بر بندگان صالحم که برمن توکل دارند تاثیرنخواهی داشت.

پير گفت: ابليس تنها دعوت مي كند و ابزار دعوتش به عمق ايمان بستگي دارد، ايماني كه باور و اعتقاد قلبي است، نه تنها ترس از جزاي جهنم. بسياري بر اين باورند كه در جاده دين گام بر مي دارند و گمان مي كنند كه خدا با ايشان است،‌ در حالي كه آنها با خدا نيستند و در انتهاي جاده ابليس انتظار آنان را مي كشد.

و تو اي مريد برتر: اين راز و دعاي خير من راه توشه شما و تو نيز آنچه را كه مي داني و ديگر مريدان از آن بي خبرند، بر ايشان بازگو تا جواب لطفشان را كه تو را به جلو مي رانند به درستي بدهي.

مريدان راهي شدند…

آنكه جلو مي رفت با صدايي رسا شروع  به بازگو كردن پند پير و آنچه خود مي دانست كرد و گفت:

در آن هنگام كه گناهي صورت بگيرد، زماني است كه ابليس به قسمش عمل مي كند. انسان كه حكمت ميداند ،  اگر به خدا توكل كرده و به عقلش رجوع كند، اورا شكست ميدهد و يادآور آن زماني مي شود كه مي بايست ابليس سجده مي كرد و اين لياقت را پروردگار به انسانی که شکر گذارباشد می بخشد. 

مريدان راه حق هيچ نيروي ماورائي ندارند به جز عشق به پروردگار و اگر لطف خدا شامل حالشان گردد و به شهود و عينيتي ماورائي و قدرتي دست يابند از آن براي شناخت حكمت بهره مي برند و در راه رسيدن به خداوند، برهان و دليل ارائه مي دهند. تفكر مي كنند تا حكمت بدانند و چون دانستند عاشق مي شوند،‌سكوت اختيار كرده و خود را به خدا مي سپارند. مريدان در راه زندگي زميني خويش تنها به خدا توكل كرده و برتريشان در ايمانشان است.

 شياطين آنانند كه به دنبال كسب قدرتهاي برترند تا بر همه فائق شوند،حال چه با رياضت و سحروجادو و چه با ارتباط با ارواح و جن. بدانيد و آگاه باشيد آنانكه در راه خدا گام برمي دارند سكوت و رياضتشان براي قربت است، نه دستيابي به قدرت ماورائي.

در طول راه پاي خسته مريدان با توكل به پروردگار جان مي گيرد و چون در راه اعتقادشان يك دل و همراه هستند،‌دست ياري بسوي همراهان دراز كرده و براي فائق شدن بر مشكلات به يكديگر كمك مي كنند. سر به تواضع دارند و با فروتني در راه خدا براي يكديگر جان مي دهند و اين عشق است، عشق زميني كه راه رسيدن به عشق الهي است.

 در آن زمان است كه موسيقي افلاك در كائنات نواخته مي شود تا وعده آزادي تحقق يابد و زمان وصال حاصل گردد.