مجسمه سکوت

در آن هنگام كه كلام خدا بر دل اسطوره سكوت جاري شد

سربه تواضع خم نمود و دست برسينه نهاد كه قلب را ياري دهد تا از سينه اش بيرون نزند

وبدين گونه است كه گوش ندارد تا غيبت نشنود.

چشم ندارد تا عيب را نبيند و لب ندارد كه سخن به گذافه نگويد.

و خداوند  سه چهارم سكوت موجود در كائنات را از آن او كرد كه در خرقه اش نمايان گشت

و يك چهارم از آن كساني مي شود كه رياضت كشيده و با درون خود گفتگو نمايند و در آن

هنگام كه با اسطوره به سكوت بنشينند  چهار چهارم قدرت اسطوره. نهايت سكوت. انرژي

درون هويدا مي گردد و كلام خدا بر دلشان جاري مي گردد.

گوشش ناشنيده را مي شنود.

چشمش ناديده ها را مي بيند.

لبش ناگفته ها را مي گويد و او غرق درون است. او چهره ندارد تا هر كه به او پيوست چهره

خود را در او ببيند.

( او آينه درون است و اسطوره سكوت. و تنها اوست كه فرياد سكوت را سر داده است.)

It was a time when the myth of Silence took in the flow of God’s word spilled out into its heart, when then humility and compliance took the Silence all over, and the Silence bowed down with folded arms in front of God, to assist its heart in its place to prevent its flowing out. Hence the myth has no ears to hear tales, no eyes to see flaws, and no mouth to have idle talk.

God the Compassionate the Merciful bestowed it 3/4^th of the whole silence in creatures which came manifest in its cloak. The remaining silence will be given to those who have practised self-discipline and talk to their inner selves. When   they join the myth in silence, the myth’s whole power and existence, the ultimate silence, and internal energy get manifested. Then God’s word settle in their hearts.

Ears hear what not heard, eyes see what not seen, and lips say what not said. The myth is lost and absorbed in contemplation. It is faceless so that everybody can join it to see themselves in it. It is a mirror in which to see your within and it is the myth of silence. It is only the myth of Silence that has yelled the cry of silence.